Laatste verslag
Blijf op de hoogte en volg Nathasja
04 Mei 2014 | Nederland, Emmeloord
Dit is alweer mijn laatste verslag van dit avontuur.
Ik zag trouwens dat ik allemaal typefouten in mijn vorige verslagen had of soms compleet andere woorden. ik typ het op mijn telefoon en dan is een woordenboek best onhandig. maar goed, het is te lezen.
Vorig weekend hebben we 2 nachten in Masaka geslapen, heerlijk een dag ertussen waarop we niet onze spullen hoefden in te pakken en vroeg op moesten. Door het ritme van de week ervoor was ik om 6 uur al wakker. Ik heb mij om kunnen draaien, maar om 7 uur was ik toch echt klaar wakker. De ochtend begon bewolkt, dus mooi de tijd om de kleren van afgelopen week te wassen. Wat een troep kwam daar vanaf zeg! Echt heel schoon is het ook niet geworden, als het maar iets frisser rook en de grootste vlekken eruit zijn. Heerlijk hoe makkelijk je daar wordt. Wat mij trouwens echt verbaast is dat ze hier witte kleren aan hebben en dat het ook echt wit is! Knap hoor, je hoeft hier alleen maar over de weg te lopen en aan het einde is het bij mij al bruin van de stof die de langs scheurende auto´s doen opwaaien. Maar daarentegen wassen ze zichzelf weer te weinig, namelijk maar 1 keer in de week. Volgens mij tref ik ze ook altijd net op de dag aan waarop zij die avond zich gaan wassen, wat een lucht. Het is zo erg dat als er een boda langs komt rijden, je niet de benzine lucht ruikt maar zweet. Maar ach, hierdoor dacht ik als ik mezelf ruik ´Ik hoef vandaag niet eens te douchen, het kan nog wel een dag mee`haha. De douches van de voorgaande week waren trouwens koud, je moet even doorkomen maar het is wel lekker aangezien het er erg warm is. Die zondag zijn een aantal Masaka in gegaan, maar ik vond het idee van bij het zwembad liggen iets aantrekkelijker. Ik dacht even te gaan zonnen en mij daarna in te smeren, maar dat even werd iets langer waardoor ik weer lekker ben verbrand. Maar wat rood is wordt bruin :) In de middag zijn we bij Plot 99 wezen lunchen, een Belgische tent vol met alleen maar Nederlanders, toch best apart als je duizenden kilometers van huis bent. Die week ervoor was zo druk geweest dat we 's avonds om 21.30 al in bed lagen. Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik weer zat te praten en suus erop reageerde. Ik droom normaal gesproken over mensen waarbij de gezichten niet echt duidelijk te zien zijn, maar nu zie ik ze wel en zijn het vooral de mensen die dicht bij me staan en/of die ik de week voor vertrek nog heb gezien. Dus wie weet heb ik ook wel over jou gedroomd :P
De volgende dag was het weer tijd om verder te trekken, naar de hoofdstad Kampala. Onze driver reed zo rustig dat ik mij er eerlijk gezegd aan stoorde terwijl ik geen haast had. In Nederland rij ik zelf wel aardig door, maar in Oeganda kunnen ze er helemaal van van. Ik hou d'r van. Maar deze man reed bijna alleen maar 60 km/u en remde als we een heuvel af reden, stond zowat stil als we een drempel moesten nemen en als het een motor was geweest zouden we omvallen in de bochten. Op een gegeven moment was het zo lachwekkend dat ik het wel moest filmen. Ik voelde me bijna onveilig door de traagheid. Onderweg zouden we ergens wat gaan eten en Susan wist wel een plekje, gelukkig had ze hier de week ervoor al over verteld en had ik het door toen we er aan kwamen. We stopte namelijk langs de weg en dan duikt er een hele groep mensen op je om eten en drinken te verkopen. Ik kon dus gelukkig net op tijd mijn raam dicht doen, maar bij Fred drukte ze al hun etenswaar door het raam naar binnen. We hebben hier een chipatti gekocht, een soort pannenkoek. Einde van de middag kwamen we aan bij het hotel. Het kostte 8 dollar per nacht voor een dorm en er zat een zwembad bij en de douches waren warm! Perfect! Ik voelde mij vanaf die middag al niet lekker dus heb 's avonds 2 pizzapuntjes van een ander mee gegeten. Om 21.30 dook ik mijn bed al in. Een uur later werd ik wakker omdat Susan naar bed ging, op dat moment was ik echt niet lekker meer. Ik had nog maar net tegen haar gezegd dat ik dacht dat ik dacht dat ik moest overgeven en ik begon al te kokhalzen, dat werd dus rennen naar de wc. Bij de deur van de wc hield ik het echt niet meer en was het net "The exorcist" het spoot eruit! haha. Ik zal jullie de verdere details besparen. De volgende ochtend was ik er om 6.30 al uit om weer naar de wc te rennen, gelukkig waren het schone wc's, moet er niet aan denken om boven zo'n smerige pot te moeten hangen, of nog erger, een gat met zijn overheerlijke geur en vliegen! De rest van de dag heb ik buiten voor pampus gelegen op een bank. Ik kon niet eens water binnen houden. Er was een Nederlandse vrouw die dezelfde symptomen had en zij was naar een britse kliniek iets verderop geweest, ze bleek shigella dysanteriae te hebben en ze bleef maar zeggen dat ze me niet bang wilde maken, maar dat ik er ook echt heen moest gaan. Ik ben geen type die snel naar de dokter gaat, maar in dit soort landen ben ik toch wel wat banger. Ik besloot het nog even aan te kijken en ging proberen om wat te eten. Als dat niet wou zou ik er de volgende ochtend wel heen gaan, kan namelijk ook geen kwaad als ik wel ga. Susan is de hele dag bij me gebleven en heeft alles voor me gehaald ed. Ik was in goede handen. Na wat vanille yoghurt knapte ik eindelijk op, ik hield ook weer wat water binnen. Dan besef je ineens weer hoe heerlijk het is om nergens last van te hebben, dus af en toe is het eigenlijk ook goed om zo de dingen weer te waarderen :)
Woensdag zijn we Kampala in gegaan. Ik was op zoek naar souvenirs, maar heb uiteindelijk niets gekocht. Op dat moment denk je dat het leuk is, maar als ik nadacht wat diegene er mee moest was het toch niet zo mooi of praktisch. Ik heb nog zitten denken om het meest lelijke dat ik kon vinden mee te nemen en het dan heel enthousiast te geven alsof ik het echt heel mooi vind. Maar ook dit heb ik niet gedaan. Aan de markten kan ik ook niet wennen, de geur die daar hangt is een lijkenlucht. We manoeuvreren ons tussen al het eten en de mensen door, komt er ook nog eens een man langs met een zak op z'n rug waar allemaal bloed uit stroomde, ik wist niet hoe gauw ik tussen het fruit moest duiken, wat walgelijk!
Donderdag zijn we weer terug gegaan naar Entebbe, de plek waar onze reis ook is begonnen. Ze hadden weer dezelfde driver ingehuurd die ons naar Kampala had gebracht. De rit duurde dus veel langer dan normaal. Onderweg zijn we 2 keer aangehouden, had ik ook gedaan als ik politie agent was, levensgevaarlijk die man! haha nee grapje, hij rijdt alleen veel te langzaam vind ik. De politie hield ons aan omdat hij dorst had, je betaald dan 2000 shilling zodat hij een soda kan kopen. Zo gaat dat hier, maar als je niet meewerkt zullen ze altijd wel iets vinden waarvoor ze een boete kunnen uitschrijven. Na die avond uiteten te zijn geweest was het tijd om afscheid te nemen van Fred, Margaret en Eline. Zij vlogen die avond al terug naar Nederland. De volgende dag was mijn laatste dag en deze begon met regen! Om 12 uur besloten we maar de markt op te gaan, ik wilde namelijk een ananas mee naar huis nemen om het te laten proeven, in dit soort landen is het veel lekkerder! Eindelijk begon de zon te schijnen en konden we nog even een duik in het zwembad nemen. Vrijdag op zaterdag nacht was ik om half 2 op het vliegveld en om 17.15 was ik weer in Nederland. Ik ben opgehaald door de eigenaar van de garage waar ik mijn auto heb gekocht, echt een lieve man! Ze hebben mijn auto gemaakt, heb hem daar 2 weken kunnen laten staan en word dan ook nog eens opgehaald, wat een service.
Bij thuiskomst was er toevallig een heel commiteé aanwezig, erg gezellig om zo je vakantie af te sluiten.
Dit was het weer, maar wie weet volgt er weer een avontuur!
(De foto's zal ik van de week uploaden)
-
05 Mei 2014 - 07:01
Manon:
Home sweet home. ;) -
05 Mei 2014 - 07:08
Paps:
Als je de foto's naast je verhalen ziet dan snap je pas echt waarom dit een bijzondere vakantie was. Wat een prachtige foto's van "The big 5 (6)". Daar zal menig National Geographics fotograaf jaloers op zijn. Fijn dat je er zo van hebt genoten maar ik ben vooral blij dat je weer veilig thuis bent. -
05 Mei 2014 - 11:02
Meerke:
Heerlijk dat je weer veilig thuis bent en wat fijn dat je hebt genoten. Ben benieuwd naar de foto's. -
05 Mei 2014 - 18:34
Ilse Eggens:
Je bent er weer.....Welkom thuis -
05 Mei 2014 - 21:57
Léonie:
Hoi Nathas,
Fijn dat je weer veilig thuis ben gekomen.
Jij heb vast weer plannen voor de volgende reis!!!!
Liefs Léonie -
05 Mei 2014 - 23:50
Reini:
Weer een prachtige reis die mee gaat in je herinnering! Wat de volgende wordt....wij wachten af. Eerst genieten van het thuis zijn! -
06 Mei 2014 - 23:43
Nathasja :
De foto´s staan bij de vorige verslagen. Ook heb ik een video met het geluid van het grazende nijlpaard erop gezet. Halverwege de video hoor je hem `hinniken`.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley