Letterlijk wildkamperen

Letterlijk wildkamperen

Dinsdag ochtend ging om 5.15 de wekker al omdat we om 6uur moesten vertrekken naar Fort Portal, een stad in het rwenzori gebergte. Hiervoor moesten we weer door het national park en de ferry nemen die om 7uur vertrok. Eenmaal aan de overkant gingen we eerst naar de top van het bos, boven op de murchisonfalls. We stapten uit en vol enthousiasme liepen we in snel vaart naar de afgrond om te kijken. Nou, ik heb niets kunnen zien want ik werd aangevallen door tsetsee vliegen! Ik kan je vertellen dat dat echt heel erg pijn doet! Ik ben nog nooit gestoken door een wesp maar ik heb gehoord dat je het daarmee kan vergelijken, maar dit zijn gewoon kleine vliegen. Ze zaten gek genoeg ook maar op 1 plek, dus gelukkig konden we verderop wel de afgrond in kijken en de waterval zien. Na daar te hebben ontbeten zijn we verder door het park gereden zodat we aan de andere kant eruit zouden komen. Maar na een half uur kregen we een lekke band! Sta je dan midden in het park met weet ik veel wat voor beesten die daar lopen! Er waren in ieder geval bavianen, waar ik sinds vorig jaar niet heel dol op ben omdat ze agressief al je spullen jatten. Maar deze bleven op afstand, suus zegt dat ze bang zijn voor zwart (dat is haar verteld) en al onze backpacks lagen buiten omdat de band eruit moest, plus dat we Silas bij ons hebben Haha! Maar dit was nog niet eens zo erg, het stikte er ook van de tsetsee vliegen! Wij moesten van Silas blijven zitten en Fred (vader van Sharon, klasgenootje) mocht wel helpen. Heel dapper hebben zij de band verwisseld. In die tussentijd moest de deur of achterklep toch even open en kwamen de vliegen in de bus. Susan heeft met een krant zitten meppen voor haar/ons leven. Ik heb dit opgenomen, hopelijk is het nog steeds zo grappig om het terug te zien als dat het was op dat moment. Deze vliegen waren gelukkig niet zo agressief, maar respect voor de mannen hoor en dan niet de hitte te vergeten! Eenmaal verder hadden we nog een rit van 8uur voor de boeg, over zandwegen vol met gaten. Een half uur voordat we er waren begon het te regenen, zoals je waarschijnlijk wel weet is dat ook meteen een hele plens! Op dat moment kwamen we er ook achter dat de bus niet helemaal waterdicht is. Het begon bij Susan haar kant te druppelen en het werden steeds meer druppels, dus snel maar een handdoek ertegen aan. Al gauw volgde het bij Sharon. Daar was het zo erg dat het een stroompje werd en ze er een flesje onder kon houden. Maar ook dit leverde leuke video beelden op. Bij het guesthouse was onze reservering niet doorgekomen, maar er was gelukkig nog plek. We hadden een heel schattig kamertje/huisje met een balkon dat uitzicht had op een heuvel met begroeiing (oa bananenbomen). De eigenaresse bleek Nederlands te zijn en woont hier al 18jaar. Na het eten hebben we nog even een biertje (maar een halve liter per fles) en een wijntje gedronken, de rest was al naar bed. De volgende ochtend konden we uitslapen, om 8uur was het ontbijt. Maar suus maakte mij om 5.45 wakker, "Nathas wakker worden, het is 5.45 en we moeten eruit" waarop ik vroeg waarom en zij antwoordde "Ja dat weet ik ook niet". Haha ze was vergeten de wekker te verzetten. Dus we konden nog lekker een uurtje slapen. Om 9.15 zijn we weer verder gereden, naar Queen Elisabeth park. Halverwege hebben we en stop gemaakt om te pinnen en matrassen te kopen, Suus, Daniëlle en ik gaan namelijk kamperen. In het dorpje stonden w bij de bus te wachten en ineens voel ik iets over mn arm vegen, kijk ik om, loopt er een vrouw achter mij langs. Blijkbaar gebeurt dat vaker, dan raken ze je aan omdat ze een blanke willen voelen...Hier wordt je trouwens muzungu genoemd, dat betekend vreemdeling/blanke. Een half uur voordat we aankwamen kruiste we de evenaar, hier zijn we natuurlijk even gestopt om een groepsfoto te maken. Nadat we hadden betaald bij de ingang reden we het park in en kwamen we al gauw een groep olifanten tegen, we stopte even om een foto te maken, maar daar was een olifant het niet helemaal mee eens. Hij gooide z'n oren naar voren en liep heen en weer om vervolgens op ons af te komen. We zijn maar weer gauw verder gereden. Om 3uur hadden we een boottocht over het kanzinga kanaal. Het was om eerlijk te zijn niet zo indrukwekkend als bij murchisonfalls, maar we hebben wel wat nieuwe dingen gezien, waaronder 2 krikkende nijlpaarden en een naakte jongen/man die zich aan het wassen was! We zagen het alleen van de achterkant en daar heb ik een foto van gemaakt, maar net op een moment waarbij het lijkt alsof hij heel iets anders aan het doen is Haha! Na de boottocht hebben we de tenten op gezet, gelukkig slaapt Silas er ook want we werden op het veld al begroet door wilde zwijnen en aan de overkant van de heuvel zagen we weer een groep olifanten lopen. We hadden de tent bij een kampvuur gezet zodat ze hopelijk weg bleven. We zijn daarna bij het guesthouse waar de rest sliep gaan eten en om 21.15 weer terug naar de tent. Op het pad die naar het veld loopt stuitten we weer op die kudde olifanten! Dit is ongeveer 200 meter van onze tent af en geen ranger te bekennen die het veld hoort vrij te houden. Met een klein omweggetje konden we het veld op. Het vuur was inmiddels alweer uit dus Silas stookt het op en wij zitten te lachen omdat er overal 'lake flies' zitten, ze vliegen constant je neus en je oren in wat heel irritant is. Opeens zegt Silas "get in the car" dus wij kijken verschrikt om naar waar silas naartoe schijnt met de zaklamp. Er stond gewoon een olifant ongeveer 30 meter bij ons vandaan!!!! Dus wij braaf in de auto wachten terwijl Silas buiten blijft met een brandende tak en een zaklamp. Gelukkig ging de olifant weg, volgens Silas was hij nieuwsgierig door het geluid maar komt hij niet dichterbij vanwege het vuur. Jullie gaan het niet geloven, het klinkt te bizar maar toen we in bed lagen hoorde we een geluid waar we toch wel even van schrokken, het was gebrul! Ik vond het zo spannend dat ik Suus d'r arm vast pakte. Maar er werd gezegd dat het heel ver weg was. Het klonk echt alsof het aan de andere kant van het veld was. Waarschijnlijk was het een luipaard of een leeuw. Wat een doordringend geluid is dat zeg! In eerste instantie dacht ik namelijk dat het een auto was die startte maar bij de 2e brul wist ik dat dat niet klopte. Vol met adrenaline zijn we toch maar gaan slapen, dit duurde natuurlijk even wat langer dan normaal. Midden in de nacht werden we wakker van iets dat aan het grazen was, het was zo dichtbij dat je het gras hoorde knarsen tussen de kiezen. Ik ging ervanuit dat het een zwijn was, maar die ochtend vroeg Silas of we het nijlpaard nog hadden gehoord! Er liep gewoon een nijlpaard rondjes om het smeulende kampvuur te grazen! Dat is echt naast de tent. Om 6.30 vertrokken we voor een safari waar we alleen olifanten en wat antilopen hebben gezien, het was bewolkt en koud (we moesten een vestje aan) na het ontbijt hebben we de tent afgebroken en zijn we naar ishasha gereden, een ander deel van queens. Rond een uur of 4 kwamen we aan en hadden we voor de rest van de dag geen planning. Er was een kantine" aanwezig waar we heel gezellig hebben zitten kaarten. Eerst pesten en daarna ezelen. Susan had verloren en moest een opdracht uitvoeren, het werd de vogeltjesdans die ze niet verder kende dan het stukje dat je je handen bij je oksels hebt. Rond 8uur was het eten klaar, inmiddels was het al donker en geen licht aanwezig. Heel romantisch aten we met het licht van een zaklamp en een kerosinelamp. Wat wel erg vreemd was is dat ze wel stroom hadden voor een tv. Alles in zwart-wit, maar er was zelfs heel even phineus and ferb op. Toen iedereen naar bed ging stond ik nog even buiten naar de geluiden te luisteren en de sterrenhemel te bewonderen. Een van de mannen die daar werkt kwam naar me toe dat ik niet zonder licht buiten mag staan, dit is te gevaarlijk ivm de leeuwen. Hmm daar zit wat in aangezien je in een park bent. Maar het was wel veilig om met een zaklamp midden in de nacht naar de wc te gaan, want op het terrein zelf was ook een militaire basis aanwezig en het terrein zelf werd ook bewaakt. Ohwja wat ik was vergeten te vertellen is dat na een potje ezelen iemand 3 vrouwen had en vroeg wie de laatste vrouw had, deze bleek Susan te hebben. Diegene vroeg (zonder antwoord te verwachten) waarom ze die vasthield en het niet doorspeelde, ik antwoordde erop zonder na te denken: "because she like womens". Silas zat naast me en vroeg of ze echt op vrouwen viel, toen werd ik me er pas bewust van, ik schrok en moest lachen tegelijk. Jullie hebben vast wel in het nieuws meegekregen dat laatst in Oeganda de homowet is getekend. Als je homo bent, belandt je in de gevangenis en als je een homo kent moet je diegene aangeven, anders belandt je ook in de gevangenis. Ik heb dus maar snel gezegd dat het een grapje is en ze thuis een vriend heeft. Dat zal wat zijn dat ze door mij wordt opgepakt Haha! Maargoed, de volgende ochtend vertrokken we weer om 6.30 voor een gamedrive want in dit gebied zitten boomklimmende leeuwen. Helaas hebben we ze niet kunnen vinden, maar wel een kudde buffels en antilopen die op de vlucht sloegen en dus toch ergens een leeuw moest zijn. Maar mensen, wij kunnen de big 5 afvinken hoor! We hebben namelijk de luipaard gezien! Ik heb het ook op de foto maar die is erg wazig. De big 5 is de leeuw, buffel, neushoorn, luipaard en de olifant. Na het ontbijt was het weer tijd om te gaan, we stonden te wachten en Susan besloot de bus om te toveren naar een hippiebus. Ze tekende een peaceteken en overal hartjes om het woord holland heen, ik haakte in door er een bloemetje bij te tekenen en aan de zijkant deed ik het net zo, plus dat ik even duidelijk wilde maken dat er een driver achter het stuur zit door het erop te schrijven en een pijltje erbij te tekenen naar boven naar het raam. Om 11.15 zijn we vertrokken naar lake mburo, een rit van 6 uur tussen hele mooie bergen door (best bijzonder vind ik aangezien bijna alles alleen heuvelachtig is). Onderweg zijn we bij een best luxe hotel gaan lunchen. Ik heb zo lekker gegeten, een halve uitgeholde ananas met daarin kipreepjes, sla, rozijnen en een dressing hmmm! Het was ook een verademing om daar naar de wc te gaan, een schone westerse wc. Meestal hebben we een gat in de grond dat naar varkensmest stinkt en als we mazzel hebben een westerse wc waar je alle ziektes op kan lopen die via die manier overdraagbaar zijn. Ook deze avond zijn we wezen kamperen in het park, vanaf de entree naar de kampeerplek hadden we een kleine gamedrive en hebben we zebra's gezien. Voor mij is de lijst qua dieren nu compleet, op de gorilla's na, maar als je die wilt zien betaal je ruim $300,- en dat vind ik net iets te duur. Bij aankomst op de kampeerplaats werden we begroet door een groepje wilde zwijnen. Wel gek hoor, je zet gewoon je tent op tussen die beesten en ze kijken verder niet op of om. Het avondeten was weer alleen zichtbaar met zaklampen dus ik hield het maar bij rijst en groentesaus, het vlees hier is meestal met bot, spier en van alles en nog wat erin. Deze nacht werd ik weer wakker van gegraas en nu wist ik dus zeker dat het een nijlpaard was. Ik maakte Susan wakker zodat we allebei het geluid konden opnemen, heel zachtjes onder de deken deden we de camera aan (dit geeft licht) vervolgens met je hand het beeldscherm afdekken en het opnemen. Op mijn camera is het helaas niet te horen, teveel geruis, maar bij suus hoor je het wel. Het enige wat je bij mij hoort is het "gelach" dat ie deed naar een ander nijlpaard. Wederom weer een spannende nacht. Vooral omdat nijlpaarden de gevaarlijkste dieren zijn. De buffel staat op 2 en deze liep ook op het veld, ik was mijn tanden aan het poetsen en 10 meter verderop stond hij gewoon te grazen, hij keek pas naar me om toen ik een zeepfles liet vallen, ze komen helemaal niet bedreigend over. Ik kan het nu wel aan jullie vertellen (vooral pap en mam) want dit was de laatste keer dat we hebben gekampeerd, aankomende week slapen we gewoon in gebouwen. Ook deze ochtend (koningsdag) begon met een gamedrive. Halverwege mochten we uitstappen omdat er een ranger mee was. We stonden tussen de zebra's, elanden en buffels (wel allemaal op een afstandje). Dit was onze laatste safari. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Masaka. De bus maakte een raar geluid dus we stopte langs de weg. De mensen daar stopte met waar ze mee bezig waren en keken ons aan, hier maakte ik een foto van. Toen ik keek of de foto was gelukt viel me op dat een man daar geen broek aanhad, ik zoomde in en zag dat hij alleen een onderbroek aanhad.... nou, je kon alles zien zitten en dat was niet niets! Hahaha! Eenmaal in Masaka moesten we op zoek naar een slaapplaats, we zijn bij Banda terecht gekomen, er zit een heerlijk zwembad bij! Na de tassen gedropt te hebben zijn we naar Bukomansimbi gereden, de plek waar Susan, Sharon en Daniëlle de afgelopen 2 maanden stage hebben gelopen op een school. Silas heeft ons daar afgezet en daar was het ook tijd om afscheid van hem te nemen. Best apart hoe je na een week al een band met iemand kan hebben en dan ineens afscheid moet nemen wetende dat je diegene nooit meer zal zien. Maargoed, dat hoort erbij. Er was een groepje met kinderen op de school aanwezig die een dans werd geleerd, erg leuk met een soort pauk, die kinderen hebben wel ritme gevoel en losse heupen zeg. Om een taxi te vinden die ons terug wilde brengen moesten we de heuvel af en het dorp in. We werden van alle kanten aangestaard en de kinderen zwaaide allemaal en volgde ons. Ook een van de kinderen raakte mij weer aan, maar nu weet ik dus waarom. Als je blank bent denken ze dat je bepaalde krachten hebt omdat Jezus ook blank is. Hèhè, word ik eindelijk op het juiste niveau aanbeden, whoehaha! De meiden kwamen een bekende tegen en hij had een taxi voor ons geregeld. Kom ik bij de taxi, is het een personen auto! We zijn met z'n 7e en dan heb je ook nog een chauffeur. Maar ook dit ging hoor, Susan en ik samen op de voorstoel en Fred, Margreet, Sharon, Eline en Daniëlle op de achterbank. Eenmaal op weg stond er een man langs de weg te wachten en seinde naar de chauffeur. En ja hoor, ook hier voor stopte hij. De man stapte bij de chauffeur in en schoof naar de linkerkant van de bestuurdersstoel tegen Susan aan en vervolgens stapt de chauffeur in. Hij moest over de benen van de man heen om te schakelen. Het was zo grappig, ook dit is gefilmd. Maar de lol was snel over! Op de weg stond een hond en die was van verre al te zien, de chauffeur had makkelijk kunnen remmen maar hij vertrok geen spier en het leek er nog eerder op dat hij gas gaf. Het enige wat ik nog kon uitroepen was: ooh no no no We reden die hond aan, ik was zo geschokt en boos tegelijk dat ik moest huilen. Hoe kon hij dit nou doen! Wat is het voor moeite om het gas los te laten en te toeteren, die toeter gebruiken ze normaal ook voor als ze bij wijze van een scheet laten. Dit beeld zal ik niet snel meer vergeten. Terug bij Banda heb ik een heerlijke koude douche genomen, ik wil niet weten wat voor kleur het afvalwater had, zal wel bruin van alle stof en zand zijn geweest. Ohwja, wat ik wel gek is dat ik sinds ik hier ben in mijn dromen praat en ik er soms zelf wakker van wordt. Het komt denk ik door alle indrukken die ik meemaak en door de malariapillen. Door die pillen kan je zwaarder faan dromen. Vorig jaar had ik hier geen last van, maar toen naam ik ze 's ochtends in en nu neem ik ze 's avonds na het eten in. De pillen moet ik nog een week doorslikken als ik thuis ben, dus ben benieuwd of ik het dan ook nog doe.

Dit verhaal is nog langer geworden dan de vorige, maar we hebben ook zoveel meegemaakt! Aankomende week is eigenlijk nog blanco, we kunnen alle kanten op die we willen. Wordt vervolgd...