Pangandaran

Heeeelllloooo

Zaterdag zijn we Bandung in gegaan naar Jalan Cihampelas, de outletstraat. Onderweg kwamen we langs het treinstation en wilde we meteen een kaartje kopen voor de volgende dag naar Banjar. Vanaf daar kunnen we de bus pakken naar Pangandaran. Op het station bleken alle treinen voor de aankomende dagen helemaal vol te zitten vanwege het einde van de ramadan (suikerfeest) we werden aangesproken door een indo die een beetje Nederlands kon en hij kon wel een auto regelen, kostte 1.5 miljoen. No way! Dat is echt te duur. Dus wij lopen naar de infobalie en die man komt al bellend achter ons aan. Hij had een auto voor ons waar al 4 NL voor waren geboekt en wij konden mee voor 250.000 pp. Kijk, dat lijkt er meer op. Dus dat hebben we geboekt. Na een half uurtje lopen kwamen we in de Outletstraat aan. Ze hebben hier een paar actie helden heel groot op of voor het gebouw staan. Er zullen er vast meer zijn, maar wij hebben Rambo, Spiderman, Superman en volgens mij een karakter uit Dragonball Z gezien. Er was ook een groot shoppingmall waar we onze ogen uitkeken op al het lekkers! Dat kunnen we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Buiten op een plein hebben we een slice pizza gegeten, ze weten echt wel wat pittig is hier. Helaas werden we op het plein weggejaagd door een band dat aan het spelen was. Ik snap wel waarom er geen Indonesische band wereld beroemd is. Het was zo vals! Ze zingen hier trouwens allemaal uit volle borst mee en schamen zich er totaal niet voor dat het vals is. Ach is voor ons ook wel een moment van lol. Na een dag slenteren hebben we zo'n rammelblikje terug genomen. Onderweg sprongen er 3 kinderen in
het busje, bleven in de deuropening zitten en speelde heel schattig op een klein gitaartje. Ik weet niet of ik het filmpje kan plaatsen, maar het staat wel op m'n facebook. Na een paar minuten hopen ze op geld van de inzittende en springen ze er weer uit om de volgende te pakken. Best gek, die kinderen zijn rond de 6 jaar en die ouders weten dus niet eens waar ze zijn. 'S avonds hebben we bij een restaurantje gegeten bij ons in de straat en kwamen we 2 NL tegen die net waren aangekomen vanuit Pangandaran. Zij hadden in een leuk guesthouse geslapen daar en de eigenaar is NL. Vanwege de ramadan zit alles volgeboekt en zijn de prijzen 3x zo duur. Dus wij hebben gebeld en gelukkig was er nog plek, voor maar 4x duurder als dat ik de afgelopen 2 weken heb geslapen. Tjah het is niet anders, kunnen we alvast wennen voor op Bali want dat is heel toeristisch en dus automatisch duurder. De volgende ochtend (zondag de 4e) zouden we om 9uur opgepikt worden, om 9.30 zaten we nog op de stoep te wachten. Zou het 9uur op z'n indo's zijn of zijn we geflashed...? Om 9.40 zei ik dat als ze er over 5min niet zijn dat ik terug naar binnen loop om ze te bellen en op dat moment komt de driver net aanlopen dat ze om de hoek staan. Ik had hier dus veel eerder mee moeten dreigen hihi. We stappen in het busje en geen NL te bekennen hoor. 2 oostenrijkers, 3 Engelse en 7 locals. Maar we zitten. (het is een wat groter busje waar 12pers in kunnen). Na 2.5uur rijden gingen we op google maps kijken waar we zaten. Blijken we echt net buiten Bandung te zijn! Hmm dat wordt geen 6uur rijden maar langer. Sanne zit een rij voor me en ineens hoor ik haar roepen:'Sir you have to stop!' Ik kijk op eeln ik zie naast haar een bende rijst vliegen. Het meisje naast haar kon het niet binnen houden maar probeerde haar mond ook dicht te houden waardoor het alle kanten op spoot. Ik weet niet hoeveel ontbijt die kinderen hier krijgen maar het was echt veel. De stoelen voor haar zaten eronder en Sanne was ook lichtjes geraakt op haar benen. Ze springt het busje uit giet meteen water over haar benen en begint zelf te kokhalzen. Tjah logisch. De driver is een emmer water gaan halen en heeft alles schoongemaakt. Gelukkig was de geur weg. Eenmaal terug in het busje geeft Sanne de de moeder van het meisje natte doekjes, zij zat er zelf ook onder in haar gezicht, het is dus gewoon tegen de stoelen voor haar terug geketst whoehaha. We rijden verder en het kind wordt meteen volgestouwd met 7-up en chips!! Ja heel verstandig. Dan vragen ze erom. Vanaf dat moment hebben we ontzettend lang in de file gestaan, zo'n 6uur lang maar maximaal 20km/uur.... Dus de beloofde 6uur werd het dubbele! We kwamen pas om 22.00 aan in Pangandaran. Na de spullen gedropt te hebben zijn we naar het strand gelopen. We zitten namelijk direct aan zee, naja okay we moeten 50m lopen. Daar hebben we even bij het kampvuur gezeten. Er zaten meerdere mensen waaronder ook 2 NL meiden. Sanne vraagt om een vuurtje, ze reageerden echt zo van dat ze het in haar hoofd haalt om dat te vragen. Paar minuten later zei een local tegen een van die meiden dat hij haar had zien lopen met een backpack. En zij reageerde heel verwaand: "backpack?! No I have a suitcase" nou dit zegt ongeveer genoeg. Dus we hadden het snel gezien. Vandaag zijn we vroeg opgestaan en zijn we naar de green canyon geweest. We hadden een excursie geboekt voor een hele dag. Gelukkig wilde de andere 2 die mee waren ook niet naar de suikerfabriek, poppenmakerij en dat soort onzin. Ja sorry maar dat boeit ons echt helemaal niets, dus we konden meteen door naar de green canyon. Het was er erg mooi. We hebben foto's gemaakt met Sanne d'r camera, ik heb daar weer foto's van genomen en verklaard dus de slechte kwaliteit. Het water heeft daar een hele aparte kleur, alsof er een chemisch goedje in zit. Een fel blauw/groene kleur. Maar we hebben er lekker in gezwommen. Toen we eenmaal terug wilde naar ons bootje was het inmiddels heel druk geworden en stonden er veel mensen klaar om het water in te gaan. Dit betekend dat er dus ook allemaal bootjes liggen te wachten in een grot! Ze doen het daar net als in het verkeer; elk gaatje die je ziet pak je en je laat niemand voor. Je begrijpt dat dit dus een drama werd. Alle bootjes hebben namelijk drijvers aan beide kanten en dit gaat lekker in de knoop zitten met elkaar. Om van elkaar los te komen moet er een drijver onder water en dus duikt je bootje mee die kant op. Maar het was wel knus :) De terugweg zijn we over een bamboe brug gelopen. Het is serieus alleen maar bamboe en het buigt ook door als je erop loopt. Maar maakt niet uit want de scooters denderen er ook overheen, het kan allemaal. Daarna zijn we naar een opvangcentrum voor schildpadden geweest, erg leuk! Ik loop de hoek om naar de bakken en voor Ik het wist kreeg ik al een schildpad in mn handen geduwd. Wat een leuke beestjes. Uiteindelijk waren we pas om 16.00 terug, kan je nagaan als we die fabriekjes ook nog hadden bezocht! We hebben vanaf ons guesthouse de becak (fietstaxi) genomen naar de lokale markt om fruit te halen voor morgen. Wat een lol hebben we hierom gehad. Ik kan niet uitleggen waarom, maar gewoon omdat we in zo'n debiel ding zaten. We hebbeneen hele zak vol banaantjes (ze zijn hier heel klein) gekocht voor maar 10.000 idr, dit is 80 cent! Morgen vertrekken we naar Yogyakarta, de eigenaresse van ons guesthouse heeft gelukkig treinkaartjes voor ons kunnen regelen. Anders hadden we weer zo'n helse file in gemoeten. Dus als het goed is komen we morgen om 13.30 aan, maar laten we maar minstens een uur extra rekenen. Vanavond gaan we dus lekker op tijd naar bed. Ze zijn hier trouwens constant met vuurwerk aan het knallen! Ik ga er vanuit vanwege de Idul fitri dat er aan komt. Maar zelfs kinderen van hooguit 4 jaar staan met van die raketten langs de weg te knallen. Het zijn kokers waar ze kruit met spiritus in stoppen. Onbegrijpelijk wat ouders allemaal toestaan. Ik had vanmiddag ook gevraagd hoe oud je moet zijn voor een scooter. Het antwoord was 18, maar kinderen van 10/11 rijden er ook op (dat was mij dus al opgevallen) wat ook erg leuk is, is dat ze hier gewoon met z'n 4e op de scooter rijden. Misschien dat wij dat ook maar in NL moeten doen, want het past makkelijk. Het gebied waar wij zitten is in juli 2006 getroffen door een tsunami en hier zijn 500 mensen bij omgekomen, ze hebben hier langs de weg allemaal bordjes staan met een poppetje erop met daarachter een golf en een pijl eronder, dit is de vluchtroute, dus we weten waar we heen moeten. Ohwja nog even veranderingen over mij, ik zit in een identiteitscrisis volgens mij. Ik drink Bintang, eet drop en ben helemaal gek op ananas. Dit vond ik eerder echt vies. Dus wie weet vul ik het rijtje nog verder aan.... Iemand tips? Hihi. Volgens mij spring ik in mijn verhaal van hak op de tak maargoed, begrijp je het niet... lees je het nog een keer :p
Ik zal nu de foto's er bij plaatsen.


Byebye!