Van KL naar Berastagi, of toch niet?
Door: Nathasja
Blijf op de hoogte en volg Nathasja
25 Juli 2013 | Indonesië, Samosir
Nadat ik mijn vorige verslag had geschreven ben ik wat gaan eten en daarna met een meisje op het dakterras 1 drankje gaan doen. Ik wilde optijd naar bed, omdat ik om 3uur ‘s ochtends op moest vanwege mijn vlucht naar Medan. Op het dakterras was het gezellig druk en je kon een drankje winnen als je de vraag goed beantwoorde. Zelf heb ik geen vragen beantwoord (scheiterd) maar bij mij bleef het ook niet bij 1 drankje en ook niet optijd naar bed. Om 3.45 moest ik toch echt afscheid van iedereen nemen :( Ik heb m’n spullen bij elkaar geraapt en hup de bus in naar het vliegveld. Ik vloog met air asia, super luxe met zachte leren stoelen. In het vliegtuig kreeg ik 2 formulieren, 1 in het engels en 1 in het indonesisch… Ja hoe ga ik dat nu doen, al die zinnen woord voor woord opzoeken is ook geen optie want tegen die tijd dat ik het heb ingevuld is het vliegtuig al voor de 2e keer onderweg naar Medan. Met moeite heeft een medepassagier het mij uitgelegd. Op hoop van zegen dan maar. Na een uur landde ik en liep meteen door naar het loket voor mijn visum. Ze wilde mijn paspoort en het engelse formulier. Hiermee kreeg ik een sticker in mijn paspoort. Vervolgens moest ik in de rij gaan staan waarmee ik een stempel in mijn paspoort kreeg, ik stond al die tijd nog met mijn indonesische formulier klaar. Eenmaal daar doorheen stond ik nog steeds met dat formulier… volgens mij kan ik nu mijn packpack pakken en zo naar buiten lopen..? nouja het zal wel. Ik loop naar buiten en ja hoor; daar wilde ze mijn formulier hebben. Blijkt het gewoon een enquette te zijn om te kijken waar iedereen vandaan komt en wat ze komen doen!!
Buiten werd ik meteen overrompeld door taxidrivers die eiste dat ik mee ging. Gelukkig had ik al verhalen gehoord/gelezen dat je gewoon door moet lopen. Dus dat doe ik, richting het noord-oosten want ik weet dat daar ergens de stad is. Maar die drivers zijn echt gek! Midden op de weg stoppen en zelfs aan de verkeerde kant van de weg tegen het verkeer inrijden om bij mij te komen. Ik had al weinig (liever gezegd niet) geslapen en begon het steeds minder leuk te vinden. Geen toeristenbureau te bekennen en na ongeveer 1.5km besloot ik maar een winkeltje in te lopen en om hulp te vragen. Zij hebben een bluebird taxi voor mij aangehouden en vertelde de chauffeur dat ik de sutra taxi moet hebben. Ze hadden gezegd dat dat een blauwe AUTO is die naar Berastagi gaat. De stad zag er onderweg verschrikkelijk uit, echt een perfect level voor COD haha. Na 10minuten stopt de taxi en wordt mijn backpack vanuit de kofferbak zo boven op een gammel busje gelegd! Dit busje is dus “the blue car” hmm tjah ik stap wel in. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan, want het was echt geweldig! Tussen de locals de Bergen in scheuren. Ze rijden als gekken; inhalen in bochten en zelfs als er een auto aankomt en je allang kan zien dat je het nooit gaat redden, toch inhalen en zodra je ernaast rijdt remmen ze af en gaan ze er op het nippertje weer achter. Geen idee waarom ze dat doen, maar het lijkt wel alsof je een wedstrijd doet wie er als 1e is en je de ander er dus echt niet voor laat en juist gas bij geeft als een ander inhaalt. Maar iedereen doet het zo en ik vertrouw erop dat hij weet wat hij doet. Ik keek mijn ogen uit, de natuur werd steeds mooier, kinderen op het dak van busjes, wegwerkzaamheden terwijl iedereen er doorheen scheurt, ga zo maar door. Het was de 80 cent meer dan waard! Na 2 uur kwam ik aan. Erg vies en totaal niet zoals ik had verwacht. Ik voelde mij niet op mijn gemak, dus snel maar een hostel opzoeken. Halverwege de heuvel kwam ik een engelse backpacker tegen. Hij vertelde dat dit helemaal niet toeristisch is en dat hij nu naar lake toba gaat. Hij had maar 2 andere backpackers ontmoet de afgelopen dagen en die gingen ook die dag weg. Mijn bedoeling was om de sibayak vulkaan te beklimmen, maar wilde dat niet alleen doen en al helemaal niet alleen in dat dorpje blijven. Weet je wat, ik ga gewoon mee. Ik wilde namelijk eerst ook naar lake toba maar had dit veranderd omdat in mijn eentje op een eiland zitten niet echt leuk leek. Maar alles beter dan dit. Dus we hebben een auto geregeld, hier moesten we 2 uur op wachten. Als vermaak konden we wel even de markt opgaan zei die jongen. Ja is goed… nou dat was het dus niet! Een en al drap, vliegen en de stank?! Ik ging er serieus van kokhalzen. Ik weet dat ik mij moest voorbereiden op vieze plekken, maar dit slaat echt alles. Een vrouw die achter een kraampje stond en mijn flesje water wilde hebben was echt de druppel. Ze werd echt boos dat ik mijn flesje niet gaf. Ik zal niemand aanbevelen om Berastagi in te gaan. Na 2 uur wachten was daar eindelijk mijn redding. Onderweg pikte we nog een stelletje op en ja hoor; Nederlanders :) Na 4.5 uur rijden kwamen we aan in Parapat. De plek waar je de ferry moet nemen naar Samosir. Dit was snel geregeld en ik heb hier zelfs het vervoer naar Bukit Lawang kunnen regelen, hier ga ik zaterdag naartoe. Uiteindelijk heb ik ontzettend omgereden maar achteraf had ik dit niet willen missen. Ik zit nu in Samosir cottage, erg gezellig. Gisteravond gingen er 2 jongens die hier werken op de gitaar spelen, samen met een franse toerist. Gewoon op elkaar inspelen en wij de liedjes raden. Vanmorgen heerlijk uitgeslapen (dat was wel nodig na 3 dagen maar 6 uurtjes slaap te hebben gehad) en als ontbijt een fruitsalade genomen. Ik ben er achter dat ik papaya echt niet lekker vind hihi. Maar voor de rest was het heerlijk en de prijzen blijven mij verbazen, ik moest hier maar 1.50 euro voor betalen.
Morgen ga ik een scooter huren en het eiland verkennen.
Ik prober mijn verhalen kort te houden, want lange verhalen worden saai om te lezen. Ik laat heel veel details al weg, maar het lukt me nog steeds niet haha. De foto’s van KL zijn gelukt om te uploaden, Nu nog die van dit verhaal… Het duurt wel een eeuwigheid, dus de volgende keer doe ik het in slechtere kwaliteit en sommige foto’s moeten een slag draaien, maar dat werkt niet.
Maar…Het maakt het lezen wel zo leuker met foto’s erbij :)
Buiten werd ik meteen overrompeld door taxidrivers die eiste dat ik mee ging. Gelukkig had ik al verhalen gehoord/gelezen dat je gewoon door moet lopen. Dus dat doe ik, richting het noord-oosten want ik weet dat daar ergens de stad is. Maar die drivers zijn echt gek! Midden op de weg stoppen en zelfs aan de verkeerde kant van de weg tegen het verkeer inrijden om bij mij te komen. Ik had al weinig (liever gezegd niet) geslapen en begon het steeds minder leuk te vinden. Geen toeristenbureau te bekennen en na ongeveer 1.5km besloot ik maar een winkeltje in te lopen en om hulp te vragen. Zij hebben een bluebird taxi voor mij aangehouden en vertelde de chauffeur dat ik de sutra taxi moet hebben. Ze hadden gezegd dat dat een blauwe AUTO is die naar Berastagi gaat. De stad zag er onderweg verschrikkelijk uit, echt een perfect level voor COD haha. Na 10minuten stopt de taxi en wordt mijn backpack vanuit de kofferbak zo boven op een gammel busje gelegd! Dit busje is dus “the blue car” hmm tjah ik stap wel in. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan, want het was echt geweldig! Tussen de locals de Bergen in scheuren. Ze rijden als gekken; inhalen in bochten en zelfs als er een auto aankomt en je allang kan zien dat je het nooit gaat redden, toch inhalen en zodra je ernaast rijdt remmen ze af en gaan ze er op het nippertje weer achter. Geen idee waarom ze dat doen, maar het lijkt wel alsof je een wedstrijd doet wie er als 1e is en je de ander er dus echt niet voor laat en juist gas bij geeft als een ander inhaalt. Maar iedereen doet het zo en ik vertrouw erop dat hij weet wat hij doet. Ik keek mijn ogen uit, de natuur werd steeds mooier, kinderen op het dak van busjes, wegwerkzaamheden terwijl iedereen er doorheen scheurt, ga zo maar door. Het was de 80 cent meer dan waard! Na 2 uur kwam ik aan. Erg vies en totaal niet zoals ik had verwacht. Ik voelde mij niet op mijn gemak, dus snel maar een hostel opzoeken. Halverwege de heuvel kwam ik een engelse backpacker tegen. Hij vertelde dat dit helemaal niet toeristisch is en dat hij nu naar lake toba gaat. Hij had maar 2 andere backpackers ontmoet de afgelopen dagen en die gingen ook die dag weg. Mijn bedoeling was om de sibayak vulkaan te beklimmen, maar wilde dat niet alleen doen en al helemaal niet alleen in dat dorpje blijven. Weet je wat, ik ga gewoon mee. Ik wilde namelijk eerst ook naar lake toba maar had dit veranderd omdat in mijn eentje op een eiland zitten niet echt leuk leek. Maar alles beter dan dit. Dus we hebben een auto geregeld, hier moesten we 2 uur op wachten. Als vermaak konden we wel even de markt opgaan zei die jongen. Ja is goed… nou dat was het dus niet! Een en al drap, vliegen en de stank?! Ik ging er serieus van kokhalzen. Ik weet dat ik mij moest voorbereiden op vieze plekken, maar dit slaat echt alles. Een vrouw die achter een kraampje stond en mijn flesje water wilde hebben was echt de druppel. Ze werd echt boos dat ik mijn flesje niet gaf. Ik zal niemand aanbevelen om Berastagi in te gaan. Na 2 uur wachten was daar eindelijk mijn redding. Onderweg pikte we nog een stelletje op en ja hoor; Nederlanders :) Na 4.5 uur rijden kwamen we aan in Parapat. De plek waar je de ferry moet nemen naar Samosir. Dit was snel geregeld en ik heb hier zelfs het vervoer naar Bukit Lawang kunnen regelen, hier ga ik zaterdag naartoe. Uiteindelijk heb ik ontzettend omgereden maar achteraf had ik dit niet willen missen. Ik zit nu in Samosir cottage, erg gezellig. Gisteravond gingen er 2 jongens die hier werken op de gitaar spelen, samen met een franse toerist. Gewoon op elkaar inspelen en wij de liedjes raden. Vanmorgen heerlijk uitgeslapen (dat was wel nodig na 3 dagen maar 6 uurtjes slaap te hebben gehad) en als ontbijt een fruitsalade genomen. Ik ben er achter dat ik papaya echt niet lekker vind hihi. Maar voor de rest was het heerlijk en de prijzen blijven mij verbazen, ik moest hier maar 1.50 euro voor betalen.
Morgen ga ik een scooter huren en het eiland verkennen.
Ik prober mijn verhalen kort te houden, want lange verhalen worden saai om te lezen. Ik laat heel veel details al weg, maar het lukt me nog steeds niet haha. De foto’s van KL zijn gelukt om te uploaden, Nu nog die van dit verhaal… Het duurt wel een eeuwigheid, dus de volgende keer doe ik het in slechtere kwaliteit en sommige foto’s moeten een slag draaien, maar dat werkt niet.
Maar…Het maakt het lezen wel zo leuker met foto’s erbij :)
-
25 Juli 2013 - 16:55
Ilse E:
Hoi,
Wat heb je al veel meegemaakt zeg.
Gelukkig lopen er meer backpackers.
Groetjes uit het warme Nederland.
ilse -
25 Juli 2013 - 17:01
Margo:
Haaaa wereldreiziger,
Weer een heerlijk verhaal maar ook spannend. Je leert het land zo wel echt kennen en helaas zie je dan ook de minder fijne dingen maar dan kan je van al het mooie nog meer genieten.
Niet teveel details weglaten in je verhalen, ze zijn zo leuk om te lezen!!
Dikke knuffel, Margo -
25 Juli 2013 - 19:15
Reini:
Tjonge Nathas, wat maak je in die korte tijd al ontzettend veel mee! Enne.....schrijf gerust gedetailleerd hoor,want het is helemaal niet saai om te lezen! We kijken enorm uit naar je verhalen. -
25 Juli 2013 - 19:27
Meerke :
Hoi natas, zeker geen korte verhalen hoor, dit leest verschrikkelijk leuk. Het is alsof we er bij zijn, maar wat een belevenis in dat dorpje, zo zie je, het is niet altijd zoals het lijkt.
Dikke kus van ons en nog veel plezier -
25 Juli 2013 - 19:40
Léonie:
Hoi Nathasja, ik ben helemaal verbaasd dat je dit allemaal onderneemt, durft en daarbij wel om je eigen veiligheid denkt. En dat kokhalsen, ja dat snap ik...hi.hi. Maar wat is de natuur mooi hè. Ik blijft je volgen.
Liefs Léonie -
25 Juli 2013 - 21:54
Jouw Mammie:
Ohh.. meis je had het nog korter al verteld maar om het nu terug te lezen is nog minstens zo bijzonder. Als je ooit nog eens twijfelt of je het leuk genoeg schrijft krijg je een ouderwetse draai om je oren hahaha
Ik zie het al helemaal voor me, Nathas die andere kerels negeert die aan haar voeten smeken of ze mee wilt gaan... hoe geweldig is dat ?!
Daarna gewoon hop in een bus en hop weer op je gevoel af gaan naar een nieuw avontuur. Thats my girl.
En ehhh. Ryan leest je verhalen helemaal uit en je weet .. dat zegt wat! Hij is echt heel enthousiast.
Kortom meid, je bent een voorbeeld voor, een gedachten, een emotie en vooral karakter die ik zo graag in mezelf had gezien.. je bent mijn held.
Doe wel voorzichtig liefie. Dikke zoen van jouw Mammie -
25 Juli 2013 - 22:07
Peter En Gerda:
Hoi Nathasja,
Superleuk om je reisverslagen te lezen!!! Erg indrukwekkend en dapper dat je de eerste dagen alleen op avontuur gaat. Pas goed op jezelf en GENIET.
Lieve groet vanuit Ommen, Peter en Gerda -
25 Juli 2013 - 23:13
Jouw Pappie :):
Geweldig verhaal weer Nathas... Je maakt zo wat mee zeg... Je kan je niet voorstellen hoe trots ik nu op je ben. Al mijn twijfels en angsten of je het wel in je eentje zou redden daar heb je inmiddels aan diggelen geslagen. Wat ben jij een kanjer.
Geniet ervan, overbodig om te zeggen want dat doe je al...
xxx -
26 Juli 2013 - 00:13
Joland:
Lieve lieve Lieve Nathas
Ga alsjeblieft je je belevenissen niet inkorten hoor...we vinden het geweldig om te lezen
Je schrijf in ieder geval er levendig.
Wat maak je toch al veel mee mop.
Lieverd doe voorzichtig en ga vooral op je eigen gevoel af.
We wachten allemaal met smart af op je volgende verhaal.
Een hele dikke knuf van ons
xxx -
28 Juli 2013 - 10:48
Kars:
Gaaf allemaal! -
31 Juli 2013 - 09:46
Cindy:
Hey meis, geweldig zeg,...wat vind ik je stoer dat je dit avontuur alleen bent aangegaan!! top..doe maar lekker veel reisverslagen hoor..ben ik ook een beetje op reis mee.. xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
